O PRM
Polska Rada Muzyczna, członek Międzynarodowej Rady Muzycznej przy UNESCO jest forum służącym porozumieniu, koordynacji i podejmowaniu wspólnych działań dla dobra polskiej kultury muzycznej. Reprezentuje w kraju i na forum międzynarodowym 32 instytucje i organizacje muzyczne. Są to filharmonie, narodowe instytucje kultury, uczelnie, instytuty i wydawnictwa muzyczne, związki twórcze, fundacje i stowarzyszenia. Uprawniona do występowania we wspólnym imieniu, powołana została do formułowania ocen, programów i określania metod działania w osiąganiu celów służących dobru kultury narodowej.
Polska ma swą reprezentację w Międzynarodowej Radzie Muzyki od 1956 roku, a od 1968 jako jej Polska Sekcja. Jej historię tworzyły tak wybitne osobistości kultury muzycznej, jak m.in. Zofia Lissa, Elżbieta Dziębowska, Marian Sobieski, Jan Stęszewski, Józef Patkowski, Kazimierz Serocki, Krzysztof Penderecki, Mieczysław Tomaszewski, Andrzej Rakowski, Włodzimierz Kotoński, Jan Krenz. Członkowie Polskiej Rady Muzycznej zasiadali we władzach międzynarodowych. W latach 1950-1951 Wiceprezesem Międzynarodowej Rady Muzyki, obok Artura Honeggera, był Andrzej Panufnik; w późniejszych latach funkcję tę pełnił Witold Lutosławski. Międzynarodowa Rada Muzyki przyznała członkostwo honorowe Witoldowi Lutosławskiemu i Krzysztofowi Pendereckiemu.
Na nowo powołana została do życia przez sygnatariuszy podpisanego w lutym 2001 roku Porozumienie o powołaniu Polskiej Rady Muzycznej.